عسل و درمان بیماری های کودکان

 عسل یک غذای مفید برای کودکان بوده و تاثیر بسزایی در رشد آنها دارد، بهتر است به جای شکر در غذای آنها از عسل استفاده شود مشروط بر اینکه مقدار آن از 30 گرم تا 40 گرم یعنی 3 قاشق چای خوری 3 بار در روز بیشتر نباشد. تعدادی از بیماری های کودکان که با عسل درمان می شوند در ادامه مطلب مورد بررسی قرار می گیرد.

• درمان کم خونی: عسل هموگلوبین خون بچه های ضعیف و مریض دچار سوء هاضمه را افزایش می دهد و به علت داشتن ویتامین B در رشد آنان تاٍیر زیادی دارد زیرا عسل در دستگاه گوارش آنها به راحتی جذب می شود.
• درمان اسهال خونی خفیف 
• درمان شب ادراری کودکان: صبح و شب یک قاشق چای خوری
• درمان برفک دهان: یک قاشق چای خوری عسل به تنهایی یا مخلوط با آب لیمو داده می شود.
• نقش عسل در اطفال زمانی اهمیت دارد که نوزاد از شیر مادر محروم بوده نباید از شیر گاو تغذیه نماید. شکری که در شیر حل شده و به نوزادان داده می شود باید اول تبدیل به گلوکز شده و بعد به خون انتقال یابد در صورتی که گلوکز و فروکتوز عسل مستقیما جذب خون می شوند.

در بخشی از بیمارستان های آمریکا از عسل به غیرمعمول در غذای کودکان استفاده می شود به طوری که ابتدا هر 24 ساعت نصف و سپس تا دو قاشق قهوه خوری داده می شود. کودکانی که با عسل تغذیه می شوند دستگاه گوارش سالمی داشته و هیچ گاه نفخ در روده آنها وجود ندارد. پژوهش گران آمریکایی عسل را برای درمان گلودر. و ضدعفونی گلوی کودکان استفاده کرده و نتیجه خوبی به دست آورده اند.

در بعضی از نواحی آلمان بچه ها را به تغذیه عسل به طور منظم سازگار کرده اند. پژوهش گران آلمانی نتایج حاصل از مصرف عسل در کودکان را بسیار مطلوب دانسته و کودکان تغذیه شده با عسل نسبت به آنهایی که قند مصرف کرده اند رشد بیشتری داشته اند. عسل های به دست آمده از گل های خوشبو آرام بخش بوده وبچه های نا آرام را به سرعت به خواب می برد.

شایان ذکر است تمام موارد فوق برای کودکان بالای 1 سال توصیه شده و در کودکان زیر 1 سال به هیچ وجه از عسل استفاده نکنید.

دادن عسل به نوزاد زیر یک سال باعث بروز مسمومیت " بوتولیسم" می شود.

بوتولیسم در اثر اسپورهای باکتری بوتولینم بوجود می آید. اسپورهای این باکتری به مقدار زیادی در خاک ، گرد و غبار و عسل وجود دارد. اگر این اسپورها توسط افراد بزرگسال بلعیده شوند، تأثیر بدی بر آنها ندارند. ولی اگر وارد بدن نوزاد شوند، در مجرای گوارشی او تکثیر می یابند و باعث تولید سم بوتولینم می شوند. حتی اگر برای شیرین شدن سر پستانک نوزاد، عسل به آن بمالید، چنین واکنشی را در بدن او ایجاد خواهد کرد.

مسمومیت بوتولیسم در نوزادان زیر یک سال اتفاق می افتد ، ولی بیشتر تا سن 6 ماهگی  است. خوشبختانه در بیشتر موارد، مقدار سم آنقدر کم است که مسمومیت غیرقابل تشخیص است.

اولین علامت بوتولیسم در نوزاد ، یبوست است( البته یبوست  در بسیاری از نوزادان شایع است و خطری هم ندارد ) که 3 تا 30 روز بعد از خوردن عسل بروز می کند. در طی روزهای بعدی نوزاد دچار ضعف ، بی میلی به غذا، کاهش اشتها  و گریه کردن ضعیف می شود.

اگر بیماری پیشرفت کند، نوزاد کمتر و کمتر حرکت می کند و آب از دهانش می ریزد. عمل مکیدن و بازکردن دهان کاهش می یابد. عدم کنترل سر نیز از علائم جدی این بیماری است. حتی تنفس ضعیف ممکن است به تدریج یا بطور ناگهانی بروز کند.

پس اگر کودک سالمی دچار علائم بالا شد یعنی یبوست همراه با ضعف در مکیدن و گریه کردن یا نفس کشیدن، باید او را نزد پزشک ببرید ، زیرا ممکن است دچار بوتولیسم شده باشد، مگر اینکه علت دیگری برای این ضعف وجود داشته باشد.

اگر پزشک تشخیص داد که کودک دچار بوتولیسم شده است، بایستی برای مدت یک ماه در ICU تحت مراقبت ویژه باشد ( با سیستم تهویه خودکار و غذاخوردن متناوب از راه لوله ). بعد از آن برای مدت دو هفته هم در بیمارستان بستری شود.

اگر پزشک بوتولیسم را به درستی و فوری تشخیص دهد و نوزاد هم سریعاً تحت درمان و مراقبت قرار بگیرد، هیچ خطری سلامتی نوزاد را تهدید نخواهد کرد و می تواند کاملاً بهبود یابد.

میزان مرگ ناشی از این مسمومیت در نوزادان بستری در بیمارستان کمتر از یک درصد است.

اخیراً یک پادزهر برای این مسمومیت کشف شده است که می تواند مدت زمان بستری شدن در بیمارستان و ICU را کاهش دهد.

مؤثرترین روش برای جلوگیری از مسمومیت بوتولیسم در نوزاد، ندادن عسل به اوست. شیر مادر نیز شدت بوتولیسم را کاهش می دهد.

بنابراین علی رغم فواید فراوان عسل، مصرف آن در کودکان زیر یک سال مجاز نمی باشد و برای سلامتی آنها مضر است.

منبع: کتاب خواص درمانی عسل و  http://www.tebyan.net